Voor woningcorporaties heeft de aantrekkende economie een behoorlijke schaduwzijde. Aannemers en andere marktpartijen hebben namelijk hun handen vol aan de toestroom van opdrachten. De etalage van het makelaarskantoor waar ik geregeld langskom, barst uit zijn voegen met objecten waar ‘Verkocht’ op staat. Jarenlang was daar hetzelfde rijtje huizen met ‘Te Koop’ te zien. Nu is dit wel de vrije sector, maar het laat zien dat aannemers werk voor het opscheppen hebben. De vraag naar nieuwe woningen is enorm en de druk om te verduurzamen is groot. Dat zaagt stevig aan de positie van woningcorporaties als het gaat om de inkoop van capaciteit en expertise.
Scheiding DAEB niet-DAEB
Bovenop de inkoopuitdaging gaat nu ook de aangepaste Woningwet knellen. Inkomsten uit niet-DAEB-activiteiten moeten volgens de wet gescheiden blijven van die van DAEB activiteiten. In normaal Nederlands betekent dit dat de sociale woningbouw bij woonstichtingen en corporaties de eigen broek moet ophouden. De commerciële niet-DAEB activiteiten behoren aan de markt, waardoor inkomsten of verliezen daarvan buiten de bedrijfsvoering van sociale woningbouw moeten blijven. Klinkt logisch en redelijk. Maar het betekent een forse hap uit de financiën van DAEB: niet-DAEB-woningen verkopen om een renovatie te bekostigen zit er meer niet in.
Nieuwbouw en verduurzaming
De kerntaak blijft echter om een goede woning en leefbare buurten voor mensen met minder inkomen te waarborgen. En daar zijn er best heel veel van. Sterker nog, er is een oplopend tekort aan sociale huurwoningen als gevolg van structureel krimpend aanbod terwijl de vraag blijft toenemen. Woningcorporaties zitten stevig in de spagaat tussen beperkte inkomsten enerzijds en dwingende eisen aan verduurzaming en nieuwbouw anderzijds. Dit is goed te merken bij de opdrachtgevers waar ik kom. Het begrip ‘crisis’ is uit , maar ‘forse uitdagingen’ lijkt mij een gepaste term voor de situatie van de sociale woningsector.
Continuïteit
Het is een woest interessante tijd waarbij de inkoper geen ‘inkopper’ meer is. Sterker nog, de inzet van leveranciers is van strategisch belang. Dat vergt een andere benadering en een andere manier van organiseren. Hetzelfde doen en hopen op een andere uitkomst is niet meer van deze tijd. Hoe blijf je bij de tijd als de techniek snel veranderd? En hoe bind je leveranciers aan je om met maatwerk te komen in een korter tijdsbestek? De oplossing die ik zie én help implementeren is continuïteit. Samen met corporaties en aannemers verder kijken dan elke losse klus lang is, zodanig dat inkoop én uitvoering passen binnen een budgetjaar! Wil je dat graag preciezer uitgelegd hebben? Klik hier voor een afspraak. Ik kom het dan graag met voorbeelden en cijfers laten zien.